Επίλογος

Ποίημα του Ceorges Rodenbach
Μετάφραση του Κώστα Γ. Καρυωτάκη

Ὲπίλογος

Φθινόπωρο εἶναι, βρέχει, νἀ, καί ὁ χρονος ὅλο σβήνει!
Ή νιότη σβήνει, σβήνεις, ὦ προσπάθεια ευγενική,
πούμόνο ἐσέ θά σκέφτομαι πεθαίνοντας, σεμνή
προσπάθεια νά περάσουμε καί τό Ἔργο μας νά μείνει.

Ἄχ! πάει κι αὐτή πύ μ'ἔθρεφεν ἐλπίδα ἡ πιό μεγάλη·
μάταιο σάν ἄλλα ὀνείρατα, τ'ὄνειρο πάει κι αὐτό.
Ὄλα περνοῦν, οἱ πόθοι μας περνοῦν ἔνα βουιτό,
περνοῦμε τέλος οἱ ἴδιοι ἐμεῖς γιά νά'ρθουν αὔριον ἄλλοι.

Γιρλάντα ἡ δόξα ἐμάδησε κι εἶναι οἱ γιορτές φευγάτες.
Μόνο πικρία μένει σ'ἐκεῖνον πού'χε ὀνειρευτεῖ
πολύ νά μήν ἐπέθαινε καί λίγο να σωθεῖ
καί κάπως νά τόν ἀγαποῦν χρόνοι, καιροί διαβάτες!

Ἀλίμονο! Μέ ρόδο τόν ἑαυτό μου παρομοιάζω,
μέ ρόδο πού μαραίνεται καί γίνεται χλωμό!
Αἶμα δέν τρέχει· θά'λεγε κανείς πως φυλλορρομοι ἀφοῦ
πιά τώρα ἐνύχτωσε - γιά θάνατο νυστάζω!